Ο Μάικ ο κόκορας.

18 Μήνες χωρίς κεφάλι.

Ο Μάικ, ένα κοκοράκι ηλικίας έξι περίπου μηνών, ζούσε μια ήσυχη ζωή σε κάποιο αγρόκτημα στη Φρουίτα του Κολοράντο μέχρι τις 10 Σεπτεμβρίου 1945. Εκείνη την ημέρα συνέβησαν δύο δυσάρεστα γεγονότα. Το πρώτο αφορούσε τον Λόυντ Όλσεν, ιδιοκτήτη του αγροκτήματος. Η πεθερά του θα έτρωγε μαζί τους εκείνο το βράδυ. Το δεύτερο αφορούσε τον Μάικ. Η πεθερά τού Λόυντ λάτρευε τους μαγειρεμένους κόκορες και κυρίως το λαιμό τους. Ο συνδυασμός των δύο γεγονότων βρήκε τον Μάικ να κείτεται ανήμπορος κάτω από το απειλητικό τσεκούρι που κρατούσε το αφεντικό του. Ο Λόυντ σημάδεψε ψηλά, ώστε να απομείνει ανέπαφο το μεγαλύτερο τμήμα του λαιμού. Πέτυχε το στόχο του, όμως ο Μάικ δεν έδωσε σημασία! Φτερούγισε και απομακρύνθηκε! Ο κόκορας, έστω και χωρίς κεφάλι, ζούσε μέχρι το επόμενο πρωινό! Ο Λόυντ τον τάισε με ένα σταγονόμετρο και μια εβδομάδα αργότερα τον πήγε στο πανεπιστήμιο της Γιούτα, 400 χιλιόμετρα μακριά. Οι επιστήμονες έμειναν έκπληκτοι. Εξετάζοντας τον κόκορα ανακάλυψαν ότι το τσεκούρι δεν είχε πλήξει τη φλέβα του λαιμού και επιπλέον είχε απομείνει μέρος του εγκεφάλου καθώς και το ένα αυτί του. Το υπόλοιπο κεφάλι του αναπαυόταν σε ένα βάζο της κυρίας Όλσεν.

Οι Όλσεν δεν έχασαν την ευκαιρία. Ξεκίνησαν περιοδεία σε ολόκληρη την Αμερική χρεώνοντας 25 σεντ το "κεφάλι" σε όσους ήθελαν να δουν τον Μάικ, που τον είχαν ασφαλίσει για δέκα χιλιάδες δολάρια. Δεκαοκτώ μήνες αργότερα, όμως, ο Μάικ άφησε την τελευταία του πνοή κάπου στην Αριζόνα, στο μέσο μιας περιοδείας.

Το Εμπορικό Επιμελητήριο της Φρουίτα τίμησε τη μνήμη του Μάικ στήνοντας σε κεντρικό σημείο της πόλης τον ανδριάντα του.

Η φύση μπορεί να παίζει μερικές φορές περίεργα παιχνίδια, οι Αμερικάνοι ωστόσο, είναι σίγουρα τρελοί ή καλοί επιχειρηματίες ...