Τεχνητή πραγματικότητα.

"Ανοίξτε την τηλεόραση, απαντήστε στο τηλέφωνο, οδηγείστε το αυτοκίνητο σας, ανάψτε τα φώτα στο καθιστικό"

Πόσες κινήσεις μπορείτε να κάνετε στις οποίες να μην εμπλέκεται μια εταιρεία; Οι εταιρείες παράγουν ουσιαστικά ό,τι τρώμε και καταναλώνουμε. Μας παρέχουν ηλεκτρικό ρεύμα, νερό και ένα πλήθος υπηρεσιών. Πληρώνουν για να παίζονται οι διαφημίσεις που είναι απαραίτητες για τις τηλεοπτικές εκπομπές που βλέπουμε.

Οι εταιρείες αυτές είναι "τεχνητές οντότητες" (πλάσματα δημιουργημένα από τον άνθρωπο). Ορίζονται νομικά ως "πλάσματα δικαίου" (legal fiction - έχουν οντότητα έναντι του νόμου). Και τι είναι "πλάσμα δικαίου"; Ένα πολιτικά ορθό ψέμα αλλά, παρ' όλα αυτά, ψέμα.

Το να λέμε ότι οι εταιρείες εξουσιάζουν τον πολιτισμό μας είναι απλώς ένας πρώτος υπαινιγμός για το εταιρικό matrix που έχει γίνει η "πραγματικότητά" μας.

Έχουμε ακόμα και τεχνητό χρήμα για να εξυπηρετούνται οι εμπορικές ανάγκες των τεχνητών ανθρώπων που "συναλλάσσονται επαγγελματικά" στον τεχνητό (εταιρικό) κόσμο. Αυτό το τεχνητό χρήμα αποκαλείται "πίστωση" ή "νόμιμο νόμισμα".

Το χρήμα είναι credits, ηλεκτρονικές μονάδες πίστωσης στα κομπιούτερ των τραπεζών. Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει νομικός ορισμός για τα ευρώ, είτε σαν πίστωση είτε σαν νόμιμο νόμισμα. Πίστωση υπάρχει μόνο μέσα στο μυαλό μας. Δεν είναι απτή, πραγματική είναι μια σύμβαση ...

Η πίστωση είναι μόνο μια υπόσχεση πληρωμής. Αρχικά, η πίστωση ήταν μια υπόσχεση για εξόφληση των οφειλών σε γνήσιο χρήμα (χρυσό ΄η ασήμι). Σήμερα, η πίστωση εξοφλείται απλώς με περισσότερη πίστωση. Αγοράζουμε υπαρκτά προϊόντα με τίποτα περισσότερο από μια υπόσχεση πληρωμής. Και το πιο σημαντικό είναι ότι η υπόσχεσή μας δεν μπορεί ποτέ να εκπληρωθεί.

Πού βασίζεται τελικά η παγκοσμιοποιημένη οικονομία μας; Ποια ιδέα είναι τόσο ζωτική για την ευημερία μας, που υπολογίζεται κάθε μέρα και μπορεί να καθορίσει το αν η οικονομία μας "πετάει" ή καταρρέει από την κρίση; Η "καταναλωτική εμπιστοσύνη"; Υποσχέσεις!

Αν οι Ευρωπαίοι καταναλωτές χάσουν την εμπιστοσύνη τους στη βασική υπόσχεση της τεχνητής πραγματικότητας, ολόκληρη η οικονομία μας μπορεί να καταρρεύσει μέσα στη φτώχεια, το χάος ακόμα και την βαριά κατάθλιψη.

Το χρέος επάνω στο οποίο έχει βασισθεί αυτός ο τρόπος ζωής δεν θα μπορέσει να εξοφληθεί ποτέ παρά μόνο με περισσότερο χρέος (υποσχέσεις), Αυτή η εναλλακτική πραγματικότητα είναι μια νόμιμη φαντασία.