Η αναδρομικότητα του σεξ.

Είναι πράγματι να θαυμάζει κανείς τους άπειρους τρόπους που έχουμε βρει εμείς οι άνθρωποι για να δικαιολογήσουμε ή να ξορκίσουμε, τον ξέχωρο ρόλο που παίζει το σεξ στη ζωή μας.

Θεοί που το απαιτούν και θεοί που το απεχθάνονται. Άνθρωποι που το φοβούνται και αυτοτιμωρούνται ακόμη κι αν τους περάσει από το μυαλό. Και άλλοι που γίνονται σκλάβοι του φτάνοντας μέχρι τα εγκλήματα πάθους. Κοινωνίες ολόκληρες που ώθησαν μέσω της σεξουαλικής καταπίεσης την τεχνολογική τους εξέλιξη, αναγκάζοντας παράλληλα τα μέλη τους να συμμετέχουν σε όργια για να εκτονωθούν. Λαοί που χάρηκαν ελεύθερα τον έρωτα και τη φύση, αλλά χάθηκαν εύκολα κάτω από τα χτυπήματα των πειθαρχημένων στρατιωτών του πρώτου "καταπιεσμένου" κατακτητή.
Κάπως ραϊχικά ακούγονται όλα αυτά, αλλά γιατί τελικά τόσος θόρυβος γύρω από το σεξ; Γιατί χρειάζονται τόσες θεωρίες για να υπαγορεύσουμε στη ζωή πώς να κάνει τη δουλειά της; Φαίνεται ότι αποκλειστικός υπεύθυνος είναι ο ανθρώπινος νους. Αυτό το παράξενο παιδί της φύσης που ωστόσο του αρέσει να διαστρέφει οτιδήποτε φυσικό, προκειμένου να παράγει πολιτισμό, τεχνολογία, θρησκείες, ιδεολογίες, πολιτικά συστήματα, ακόμα και αγιοσύνη. Αυτή είναι η ευλογία και η κατάρα του ανθρώπου. Η θα δρα καταπιεστικά και διαστροφικά απέναντι στη φύση με αντάλλαγμα την όποια εξέλιξή του, ή θα εναρμονιστεί μαζί της αποδεχόμενος όμως τους δικούς της ρυθμούς στην αρρώστια και τη θεραπεία, στη χαρά και τη λύπη, στον πόνο και την ηδονή.
Για την δυτική κοινωνία μας, δεν χρειάζεται μεγάλη φιλοσοφία να διακρίνουμε τις επιλογές μας. Γι' αυτή το σεξ και γενικότερα τα ένστικτα, τις πιο πολλές φορές δεν είναι παρά καύσιμα που μέσω της στέρησης μετατρέπονται σε μια αρρωστημένη παραγωγικότητα. Η Δύση είναι μια κοινωνία που τρέχει να ξεφύγει από το φόβο του θανάτου και στο βωμό της υπερπροστασίας που μας παρέχει δε διστάζει να θυσιάσει ακόμα και την ίδια τη ζωή, τον έρωτα. Ιδιαίτερα εδώ στην Ελλάδα η κατάσταση είναι πιο περίπλοκη. Βαραίνουν πάνω μας χίλιες δυο κληρονομιές. Διονυσιακά όργια, χριστιανική εγκράτεια, ευνούχοι της Κυβέλης, Γνωστικοί, πασάδες με τα χαρέμια τους .... Όλοι από εδώ πέρασαν. Και ο καθένας κάτι άφησε στη μεσογειακή ιδιοσυγκρασία μας. Και δεν είναι μόνο αυτά ... Πως να βγάλεις άκρη;
Κι όμως ! Κάθε τι μπορεί να γίνει δρόμος. Πόσο μάλλον το σεξ. Αρκεί ένα μικρό φλας συνειδητότητας στο νου, για να μεταβάλει και το πιο φτηνό ραντεβού σε θεία συνάντηση. Κι όταν το σεξ συμβαίνει με λαγνεία; θα ρωτήσουν οι εγκρατείς. Όταν γίνεται στο κρεβάτι οποιουδήποτε φτηνού ή πανάκριβου πορνείου; θα αντιτάξουν οι ηθικολόγοι. Όταν πρόκειται για υπολογισμένο συμφέρον ή σκέτη εκτόνωση; θα απορήσουν οι ψυχολόγοι. Όταν τη ζωή σκιάζει συνέχεια ο κίνδυνος του AIDS; θα παρατηρήσουν οι κοινωνιολόγοι. Ναι ακόμα και τότε!
Καθώς το ζευγάρι κάνει έρωτα δυο ολόκληροι κόσμοι έρχονται κοντά. Με μεγάλη πιθανότητα, έστω για λίγο, να γίνουν ένας. Δύο κόσμοι με τα όνειρά τους, τις ευαισθησίες τους, τα πάθη τους, τα τραύματά τους, τα εγώ τους, τις άπειρες δυνατότητές τους. Δύο άνθρωποι κάνουν έρωτα. Ο ουρανός και η γη ενώνονται. Ο ήλιος και η σελήνη. Συναντιέται ο πατέρας και η μητέρα του σύμπαντος ...